เหตุการณ์ แพ่งๆ

                     

                     ทุกๆเช้า จันทร์ถึงศุกร์ผมจะปั่นจักรยานผ่านโรงเรียนแห่งหนึ่ง แต่สำหรับวันนี้พิเศษหน่อยตรงที่ว่าผมได้ยินบทสวดไหว้ครู ก็ทำให้นึกถึงเหตุการณ์ แพ่งๆของผมขึ้นมา
ตอนนั้นจำได้คราวๆว่าประมาณ ป.2 คุณครูประจำชั้นให้ผม ถือพานพุ่มไหว้ครู ในวันไหว้ครู พานที่ผมถือนั้นจะประกอบไปด้วย พาน ดอกไม้ และก็ ดินเหนียว สิ่งต่างๆเหล่านี้หาได้จากท้องถิ่น พานเตรียมมาจากบ้าน ดอกไม้ก็รวบรวมกันมา ดินเหนียว (เป็นสิ่งสำคัญของงานนี้เลย) ก็ขุดข้างโรงเรียน


                        ผมกับเพื่อนก็เริ่มทำพานพุ่ม ตามจินตนาการ ที่อันสร้างสรรค์ โดยส่วนประกอบหลักจะเป็นดอกรัก พวกเราจะนำดอกรักปักเข้าไปที่ดินเหนียวโดยจะมีกานไม้พร้าวเป็นแกน นึกภาพออกไม่ครับ ประมาณ ดินเหนียวรูปทรง เจดีย์ แล้วก็มีดอกรักหลักปักเข้าไปรอบๆดินเหนียว ประมาณนี้ พวกเราจะทำขึ้นมา 2 พาน พานนึ่งผู้ชายถือ อีกพานนึ่งผู้หญิงถือ ส่วนพานผู้หญิงดอกไม้จะหลากลายหน่อย (สารพัดดอกปักมันเข้าไป)


                         
                          เมื่อถึงพิธีการ ผมจะต้องนำพานที่ประดิษฐ์จากมันสมองของเพื่อนๆทุกคนไปไหว้คุณครู
ผมยกพานและขุกเข่าคลานเข้าไปหาคุณครู ในตอนนั้น พานที่ยกไปมันหนักมาก (ดินเหนียวประมาณ 2 กิโล) ยกแบบว่ากล้ามแขนนี้ปูดเลยอะ พอจะใกล้ถึงคุณครูแล้ว ดินเหนียว ที่พวกเราทำขึันมาก็ล้วนลงพื้นไปต่อหน้าคุณครูและก็เพื่อนๆทั้งโรงเรียน ด้วยสภาพดินเหนียวที่ยังไม่แห้ง รูปทรงที่เคยเป็นทรงเจดีย์ก็ได้เปลี่ยนไปโดยปริยาย ผมได้ใช้สองมือน้อยๆของกอบมันขึ้นมาใส่พานเหมือนเดิมและส่งมอบให้กับคุณครูทั้งแบบนั้น ในตอนนั้นหน้าเสียมาก กลัวคุณครูดุเอา แต่สิที่ในได้ยินนเวลานั้นคือคำพูดว่า ไม่เป็นไร พร้อมกับรอยยิ้มที่เมตตา....ขอบคุณครับคุณครู...